Als kind was ik niet bepaald een fan van het bietje. Overigens heette het rode knolletje bij ons thuis geen bietje, maar kroot. Zo heet het bietje onder de rook van Rotterdam. Daar wordt tegenwoordig in trendy restaurants krotenmosterd geserveerd. Ik vond het bietje een flauw smaakje hebben, maar dat werd bij ons thuis gecompenseerd met lekkere zoute uitgebakken spekjes erbij. De glazen potjes met zure bietjes kwamen bij ons niet op tafel. dat gaf ook niet, want die vond ik ook niet lekker. 

Tegenwoordig kan ik met het bietje alle kanten op. Gekookt, rauw, zoet of hartig, alles is mogelijk. Als warme groente of in een salade en vooral ook in smoothies, ontbijtjes en taarten. Van een ouderwetse en bijna vergeten groente is het vezel- en vitamine bommetje een superfood met een Instagram-waardig kleurtje geworden. 

Alleen deze week heb ik al drie keer iets met bietjes gemaakt. Smaken veranderen nu eenmaal met de jaren. Het past ook goed in onze flexitarische leefstijl. Voor wie niet weet wat dat is: minder vlees eten en veel groenten. Dus eigenlijk heel weinig vlees, wel vis en verder vegetarisch. Het eerste bietje kwam maandag op tafel in de vorm van een broodje bietenburger met salade. Op smaak gemaakt met hummus en tuinkers en een salade met blauwe kaas. Gezond en zo klaar. De volgende dag werd het pasta met bietjes, makreel en mierikswortelroom, een plaatje om te zien en een zeer geslaagde foto. Ook het ontbijt is niet vergeten, want dat kwam vandaag als roze havermout volgens een recept uit de Allerhande. Zoet door de bietjes en mooi gemaakt met choconibs en rode bessen. Het was mooi om te zien, maar daar was alles mee gezegd. Niet alles smaakt zoals het er uit ziet! Toen waren de bietjes op. Maar goed, ze hadden deze week dan toch een prominente plek in het menu. 

Een paar jaar geleden reden we door een klein dorpje in het Griekse binnenland. Het was rond lunchtijd en we hadden trek. Bij zo'n leuke kleine taverne met veel bloemen op het terras bekeken we de menukaart die in het Grieks met een beetje Engels was. Maar gelukkig konden we wel een en ander ontcijferen. We kozen voor een bietensalade. Op z'n Grieks is dat heerlijk! Aan een tafel verderop bleken nog meer Nederlanders te zitten. Zij wisten blijkbaar niet wat ze besteld hadden totdat we een van de mannen ineens hoorde roepen: "Oh, dat zijn kroten". Ze kwamen vast ook uit de buurt van Rotterdam!